ZALİM | TÖRE-BERDEL (2) +18

#Mizgin Gelen misafirlere çay ikram edip odadan çıktığım gibi kendimi odama attım. Elime ağzıma götürüp ağlama sesimi bastırmaya çalıştım. Beni kuma olarak isterler! Hiç suçum günahım yokken kuma gideceğim! Elimi ağzımdan çekmeden ayağa kalkıp camın önüne geldim. Osman elindeki tırmıkla ahıra giderken elimi ağzımdan çekip başımı önüme eğdim. "Osman'a yar olmadıktan sonra kime kadın olmuşum hükmü var mıdır!?" Dudaklarımı ısırıp kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Olmuyordu! İçerde beni diri diri mezara gömecekler konuşurken sakin kalamıyordum. "Kocaman Mardin'de başka kız mı yok!?" Ablalarım dururken neden beni önce everirler! "Varmam! Ölürüm de varmam!" Camdan geçip kapıya ulaştım. Kapıyı açıp dışarıya çıktım. Anamın oturduğu odanın önüne varacakken ablam önüme çıktı. Bana ters ters bakıp "Gözün aydın Mizgin!" dedi. Utançla başımı önüme eğip "Gözüm aymasın karalasın!" dedim. "Ağa karısı olup ağaya çocuk vereceksin!" Gözyaşlarım yanağımdan süzülürken ablama yaklaştım. "Abla vallahi istemem!" İnanmayarak bana bakarken "Ağalasan da çare yoktur! Babam kararını çoktan vermiştir!" demesiyle tüm umutlarım elimden alındı. Beni yalnız bırakıp yanımdan çekip giderken gözyaşlarımı akıttım. Osman'ı severim! Kimseye kadın olmam! Olamam! "Mizgin!!!" Annemin sesiyle yumruğumu sıktım. "Gerekirse başım gövdemden ayrılacak ama kuma olmayacağım!" Yerden kalkıp yüzümü sildim. İçeriye geçtiğimde bana dönen kadınlarla Allah'tan güç diledim. "Kuma olmak istemem! Ağamıza başka kız bulun!" "Mizgin!!!" diye bağıran anama baktım. "İstemem ana!.."